دکتر مهدی قاسمی روانپزشک و روان درمانگر تهران

اختلال تغذیه و خوردن چیست؟

در گذشته راجع به موضوع اختلال خوردن صحبت کردیم. به دلیل اهمیت و گستره بودن این اختلال مطلبی دیگر را برای شما آماده کرده‌ایم تا بیشتر با اختلال خوردن یا تغذیه آشنا شوید. با سایت دکتر قاسمی همراه باشید.

هرزه‌خواری(Pica) : یکی از اختلالات مربوط به خوردن است.

1. خوردن مداوم مواد غیرخوراکی و بدون ارزش غذایی در یک دورۂ حداقل یک ماهه.
2. خوردن مواد غیرخوراکی و بدون ارزش غذایی با سطح رشد فرد نامتناسب است.
3. رفتار خوردن، بخشی از رسوم طبیعی پذیرفته شده فرهنگی یااجتماعی نیست.
4. اگر رفتار خوردن در زمینه یک اختلال روانی دیگر (مثل کم توانی ذهنی اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنیا، یا بیماری طبی (شامل حاملگی) نباشد.

اختلال نشخوار : یکی دیگر از اختلالات مربوط به خوردن است.

۱- بالاآوردن مکرر غذا در یک دوره حداقل یک ماهه. غذای برگردانده شده ممکن است مجددا جویده شود، دوباره بلع شود یا بیرون ریخته شود.

۲- این بالا آوردن مکرر قابل انتساب به یک بیماری گوارشی یا طبی دیگر (مثل ریفلاکس معدی - مروی، تنگی پیلور) نباشد.

۳- اختلال خوردن منحصرا طی دوره بی‌اشتهایی عصبی، پراشتهایی عصبی، اختلال پرخوری یا اختلال صرف غذای اجتنابی
محدود کننده روی ندهد.

۴- در صورتی که علایم در زمینه بیماری روانی دیگر (مثل کم توانی ذهنی اختلال رشد هوش یا اختلال رشد عصبی دیگر روی دهد)، شدت کافی برای جلب توجه اضافی بالینی را داشته باشد.

اختلال مصرف غذای اجتنابی / محدودکننده: یکی دیگر از اختلالات مربوط به تغذیه وخوردن می‌باشد.

یک اختلال خوردن یا تغذیه (مثل فقدان آشکار علاقه به خوردن یا غذا، خودداری بر پایه خصوصیات حسی غذا، نگرانی درباره عواقب آزارنده خوردن) که با کوتاهی مستمر در پرداختن به نیازهای تغذیه‌ای و یا کسب انرژی تظاهر کرده، با یک یا چند ویژگی زیر مشخص می‌شود:

1. کاهش وزن قابل توجه (یا عدم کسب وزن مورد انتظار یا و توقف رشد در کودکان).
2. سوء تغذیه قابل توجه
3. وابستگی به تغذیه روده ای یا مکمل‌های غذایی خوراکی
4. تداخل چشمگیر با عملکرد روانی اجتماعی

عدم دسترسی به غذا یا با آداب مورد تأیید فرهنگ، توضیح بهتری برای این اختلال نیست. اختلال خوردن منحصرا طی دوره بی‌اشتهایی عصبی یا پراشتهایی عصبی رخ ندهد و شواهدی مبنی بر اختلال در انگاره فرد از وزن یا شکل بدن خود وجود نداشته باشد. اختلال خوردن منتسب به بیماری طبی هم زمان نباشد و یک اختلال روانی دیگر توضیح بهتری برای آن نباشد. هنگامی که اختلال خوردن در زمینه بیماری یا اختلال دیگری رخ می‌دهد، شدت اختلال خوردن فراتر از آن چیزی است که به طور معمول با این بیماری یا اختلال همراه است و توجه باليني اضافی را ایجاب می کند.