برداشتی آزاد از مقاله :
(A Study of Internet Addiction through the Lens of the Interpersonal Theory) 2007
استفاده از اینترنت به عنوان مشکلی اساسی و مهم در دنیای مدرن مطرح می باشد. این مطالعه تلاش می کند ارتباط بین اعتیاد به اینترنت، اضطراب اجتماعی و اختلال در ارتباط بین فردی را بررسی کند.
مطالعات گوناگونی که اعتیاد به اینترنت را از دیدگاه (interpersonal) بررسی کرده اند. عنوان کرده اند که فرد در روابط مجازی احساس تعلق داشتن، صمیمی بودن و احساس خوب بودن (well being) را تجربه می کند.
سالیوان در نظریه interpersonal عنوان می کند : افراد نمی توانند از ارتباطات پیچیده زندگی در امان باشند. سالیوان معتقد است رابطه مضطربانه با مراقب ممکن است باعث تجسمی از شخصیت خود مبتنی بر اینکه (من بد هستم) یا (not me) باشد. و این الگو به عنوان الگوی ارتباطی تا در نوجوانی در فرد ادامه پیدا می کند.
ارتباط فرزند_والدی اولین تجربه ارتباطی برای کودک خواهد بود و برخورد والدین می تواند تاثیری پایا در روابط آینده فرد در خارج از خانواده داشته باشد.
این مطالعه نشان می دهد ارتباط بین فردی(interpersonal relationship) تا حد زیادی بر اضطراب اجتماعی فرد تاثیر گذار است.
به طور کلی ارتباط فرزند-والدی، ارتباط بین فردی (interpersonal relationship) و اضطراب اجتماعی، نقشی بارز دراعتیاد به اینترنت دارند.
این مطالعه تلاش دارد امکان اعتیاد به اینترنت را بر پایه رابطه فرزند و والد، الگوی ارتباط بین فردی، و اضطراب اجتماعی پیش بینی کند. از سوی دیگر این یافته را که اعتیاد به اینترنت را واکنشی در برابر عدم توانایی در برقرای ارتباط با دنیای حقیقی عنوان می کردند، تایید می کند.
بیشتر افرادی مبتلا به وابستگی به اینترنت، به دلیل مهارت پایین در برقراری ارتباط اجتماعی،دچار اضطراب اجتماعی بالا می باشند. این موضوع ممکن است ناشی از احساس ترد شدگی که معلول ارتباط با والد در کودکی است، باشد.
با این وجود، اضطراب حاصل ازنحوه ارتباط با مراقبت کننده یا والد در دوران اولیه رشد و اضطراب اجتماعی در صورت وجود ارتباطات مناسب در نوجوانی قابل اصلاح و بهبود است. این موضوع اهمیت برنامه ریزی و آموزش را در نوجوانان بیشتر نمایان می کند.