دکتر مهدی قاسمی
روانزشک و رواندرمانگر
همه بیماریهای مزمن اعصاب و روان با یک عنوان قابلفهم نیستند، مثلا یک بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن ویژگیهای خاص خود را دارد و همینطور بیمار افسرده یا فردی که به بیماری اختلال دوقطبی مبتلاست یا دچار اضطراب است.
بنابراین برنامهریزیهای نوروزی و تعطیلات و مسافرت برای این بیمارها هر یک به طور جداگانه قابلتامل است.
بهترین کار در هر بیماری، مشورت با پزشکی است که بیمار تحت نظر اوست. در نظر داشتن مداخلات دارویی و چگونگی برخورد و رعایت توصیههای پزشک در کنترل وضعیت بیمار بسیار قابل اهمیت است.
در سفر هم باید اقدامات متداولی که در خانه انجام میشود، ادامه پیدا کند. بنابراین قبل از هر تصمیمی برای سفر، نظر پزشک را مورد بیمار خاص به همراه داشته باشید.
اما به طور کلی، مشارکت بیماران مزمن در زندگی معمول به خصوص تغییر و تنوع، امری مثبت است و آنها هم از هر چیزی که نشاطآور و با هماهنگی و مراقبت باشد، لذت میبرند و روی خلق و رفتار آنها تاثیر مثبت میگذارد.
بیماری مزمن بیماریای است که شناختهشده و تشخیص و درمان خاصی دارد و مزمن بودن یعنی اینکه این روند ادامه دارد.
تغییرات همانطور که میتوانند مثبت باشند، همانطور هم میتوانند در فضایی غریبه و ناآشنا خود را به صورت یک مشکل نشان دهند. بنابراین در سفر تقسیم کار به افراد متعدد میتواند بسیار مفید باشد.
بهتر از هر چیزی، تجربه کوتاهمدت سفر است. بردن این بیماران به سفرهای کوتاهمدت میتواند شیوه خوبی باشد که دریابند آیا سفرهای طولانی میتواند روی بیمار و سایر اعضا تاثیری داشته باشد و آیا میتوان ریسک کرد؟
شاید جا داشته باشد که در طول سال با سفرهای کوتاه، تاثیر مسافرت و خارج شدن از روزمرگی روی بیمار سنجیده شود. توصیه میشود حال عمومی و فعلی بیمار و داروها و روند مورد انتظار پزشک بررسی شود.
بهتر است بخشی از خانواده، ساعتهایی از روز را به انجام مسوولیت و نظارت از بیمار بپردازند و بقیه استراحت کنند و برعکس.
اضطراب مزمن شاید مساعدترین نوع و خفیفترین نوع بیماری روانی باشد که پیچیدگیهای کنترل دیگر بیماریهای مزمن را ندارد.
بیماران افسرده هم به دارو خوب پاسخ میدهند، اما نمیتوان گفت که تغییر آب و هوا سبب بهبودی این بیماریها میشود.
اما آنچه مهم است این است که با هم بودن و در کنار هم بودن و مورد حمایت قرار گرفتن در جمع برای هر کسی، هم افراد سالم و هم کسانی که بیماری دارند، بسیار خوب است.
با توجه به اینکه مفهوم كارگروهی و حس مشترك بخوبی در بین افراد و خانواده های جامعه ما تعریف نشده است، بنابراین مسافرت موقعیت خوب و مناسبی برای نزدیك شدن اعضا به یکدیگر فرصت مناسبی برای شکل گیری ارتباطات صمیمی و سالم بین اعضا است، بنابر این مسافرت می تواند ضمن فراهم نمودن آرامش درونی آنها، منجر به تقویت روحیه جمعی و مشارکت بین اعضای این خانواده شود.