احتمالا تا به حال در خصوص انواع شخصیت و اختلالات آن چیزهایی شنیده اید برای پرداختن به یکی از اختلالات شخصیت؟ با سایت دکتر قاسمی همراه باشید.
آسیب به خود در اختلال شخیت مرزی
آسیب به خود یک راهکار مقابله ای است که افراد مرزی برای خلاص شدن با مدیریت رنج احساسی طاقت فرسایشان معمولاً احساس شرمساری و ترس های شدید نسبت به رها شدن به کار می برند
خود آسیب زنی احتمالا منجر به آزاد شدن اندروفین در درون بدن می گردد، ماده ای که منجر به احساس کلی بهزیستی می گردد.
دلایلی که افراد مرزی برای خود آسیب زنی ارائه می دهند شامل موارد زیر می باشد.
به منظور ابراز خشم:
یک بیمار مرزی چنین می گوید، هنگامی که من از کسی خشمگین میشوم، می خواهم او را نابود کنم، به او آسیب بزنم یا او را بکشم. اما می‌دانم که به واقع نمی توانم به آن فرد آسیبی وارد کنم. بنابراین، این خشم را از طریق بریدن بدن خود و یا کشیدن موهایم خارج می کنم. در همان لحظه این کار به من احساس بهتری می دهد، اما پس از آن از خودم خجالت میکشم و آرزو می کنم که ای کاش چنین کاری نکرده بودم.
به منظور رهایی از رنج احساسی، ناامیدی و سایر احساسات منفی دیگر از طریق تمرکز بر درد جسمانی:
یک فرد مرزی می گوید، خود آسیب زنی به من کمک می کند تا جهنم درونی‌ام را ترک کنم و جسم‌ام را احساس کنم.
به منظور ابراز خود نفرتی:
این قسمت احتمالاً در میان بیماران مرزی ای که مورد اذیت و آزار قرار گرفته اند شایع است. یک بیمار مبتلا به اختلال مرزی می گوید، "وقتی که پدرم دست از بدرفتاری با من برداشت، مجبور بودم صدماتی که به من وارد می شد و ناگهان از بین رفته بود را خودم ایجاد کنم." فرد مرزی دیگری می گوید، "برای من زخمها تنها نقش‌های بیرونی ای بودند از آنچه که والدینم در درون من حک کرده بودند. همچنین بعضی از افراد مرزی تصور می کنند اگر بتوانند درد جسمی را احساس کنند، بدین معنی است که آنها به آن بدی که فکر می کنند نیستند.
به منظور احساس زنده بودن:
برای رهایی از احساس مردگی یا رنج درونی. یا گاهی به عکس به منظور احساس بی حسی و کرختی بیشتر.
به منظور سهیم کردن دیگران در درد و رنجی که در درونشان احساس می کنند:
بیمار مرزی می گوید، "اگر بخواهم حقیقت را بگویم، فکر می کنم این کار را می کردم تا شاید کسی متوجه شود که من واقعا به کمک نیاز دارم. از جملات دیگر این است که، "هنگامی که خودم را میبرم مجبور نیستم شرح دهم که تا چه حد احساس بدی دارم، بلکه می توانم آن احساس را نشان دهم.
معمولا افراد غیر مرزی از رفتارهای خودآسیب‌رسان بسیار می هراسند.
گرایش آنها به پذیرش مسئولیت نسبت به رخداد راه‌انداز رفتار آسیب‌رسان بسیار بالا است.
حیاتی است که به یاد داشته باشید،حتی اگر رخداد خارج از رابطه ، آسیب زنی را برانگیخته ،در حقیقت این اتفاق ریشه عمیقی در میان تجربیات درونی بیمار مرزی دارد. پس ،خود را سرزنش نکنید.
تهدید به خودکشی پس از پایان یک رابطه در ختلال شخصیت مرزی:
بسیاری از غیر مرزی ها بیان می کنند که پس از خاتمه دادن رابطه خود با بیمارمرزی، بیمار با آنها تماس گرفته و ادعا کرده است که چنانچه فرد فورا به نزد او بازنگردد و از او مراقبت نکند خود را خواهد کشت. اکثر غیر مرزی ها در چنین شرایطی با احساس گناه شدید، پریشانی و دست پاچگی واکنش نشان می دهند.این احساسات کاملا طبیعی هستند، اما بازگشت به رابطه تحت چنین شرایطی در حقیقت بازگشت به رابطه ای است که در آن یک طرف رابطه باقی می‌ماند چون از مردن طرف دیگر رابطه می ترسد، و طرف دیگر باقی می ماند چون تصور می کند نمی تواند بدون آن یک نفر زندگی کند. این تعریف یک رابطه ناسالم، ناخوشنود و ناکارآمد است."
توصیه ما این است که به موقعیت فعلی و گزینه های پیش رویتان بهتر فکر کنید و اگر چنین کردید قبل از خاتمه دادن به رابطه، با فرد مرزی صحبت کنید. شاید به او بگویید یاری رساندن به او فراتر از توانمندی های شما است، و بهتر است با یک متخصص بهداشت روان تماس بگیرد.
گزینه های بعدی تماس باخانواده بیمار مرزی، یک درمانگر، یکی از خطوط تلفن کمک های اضطراری، و بخش اورژانس بیمارستان است چنانچه بر اساس خواسته های بیمار عمل کنید ، احتمالا زندگی او را نجات خواهید داد اما چنین احتمالی هم وجود دارد که این گونه رفتارهای بیمار را تقویت کنید و شرایط را برای وقوع مجددشان تسهیل کنید. هر موقعیت یک پاسخ ویژه می طلبد.
برای کمک های بیشتر:
اگر فرد مرزی زندگی شما اقدام به خودکشی می کند، بیشتر از این مطالب ارائه شده ،به یک همکار نیاز دارید. اینکه ما در اینجا برای همه توصیه های مشابهی داشته باشیم کار درستی نیست، زیرا در صورتی که فرد مرزی زندگی شما مورد استثنایی باشد صدمات ناشی از این عمومی سازی می تواند شدید باشد.
توصیه می کنیم چنانچه او تحت درمان است با درمانگرش صحبت کنید. درمانگران اطلاعات محرمانه را فاش نمی کنند اما می توانند منابعی را به شما پیشنهاد دهند و به طور کلی درباره نحوه برخورد با شرایط بحرانی به شما کمک کنند.
اگر فرد مرزی زندگی شما تحت نظر درمانگری نیست، شاید بهتر باشد خودتان به نزد یک درمانگر بروید. یا با یکی از خطوط تلفن کمکهای اضطراری و با بخش اورژانس یک بیمارستان تماس بگیرید و راهنمایی بخواهید.