رفتار با کودک که تمام تربیت او را شامل میشود از مهمترین و به نوعی سخت‌ترین مسئولیتی میباشد که بر عهده‌ی والدین است. به دلیل اهمیت این موضوع، باید تربیت کودکان به صورت جدی انجام شود به دلیل آنکه هر چه فرزند ما در کودکی آموزش ببیند، میشود آینده‌ی او. با سایت دکتر قاسمی همراه باشید. در این مطلب به نکاتی درباره‌ی رفتار مناسب با کودکان اشاره میکنیم.
- بیش از اندازه دستور ندهید.
پرهیز از سخت گیری زیاد مهم است. دستور زیاد آزادی عمل را از کودک میگیرد در حالیکه کودک قادر به انجام دو یا سه دستور اول است و بقیه را نمیتواند بخاطر بسپرد.
- بطور واضح و ملموس دستور دهید.
- شفاف و واضح و دقیق بگویید چه میخواهید.
"مودب باش"، "اتاقت را مرتب کن"، "بچه خوبی باش" دستور واضح و شفافی نیست. برای کودک ۴ یا ۵ ساله این دستورات مبهم است. برای "مودب باش" مثلا واضح از او بخواهید وقتی وارد جمع میشود سلام کند. یا مرتب کردن اتاق یعنی مدادرنگی‌اش را داخل کشو بچیند.
مفهوم زمان و مدت برای کودکان تا حتی سنین دوم دبستان مبهم است. "تا یک ربع دیگر باید مسواک زده باشی " برای کودک ۴ساله قابل فهم نیست.
اگر برای دستور دادن امکان انتخاب دیگری بگذارید احتمالا آن دستور انجام نمیشود. مثلا "میخواهی ۹شب بخوابی؟ "
جواب احتمالا "نه " خواهد بود. لحن کلام مصمم باشد مثلا "باید ۹شب بخوابی و قبل آن مسواک بزنی".
زمان مناسب برای دستور دادن انتخاب کنید. گاهی کودک سرگرم بازی مورد علاقه و تماشای کارتون است و حاضر نیست به دستور والدین گوش کند.
- دستور را رو در رو مطرح کنید.
گاهی مادر از میان آشپزخانه ، بدون آنکه کودک را ببیند و بدون تماس چشمی و بادصدای بلند از کودک میخواهد "برو تکالیفت را انجام بده" و کودک میگوید "باشه ". پس از مدتی دوباره مادر دستور را به همین ترتیب میدهد و کودک میگوید "باشه ، میرم" .
اهمیت دستور برای کودک روشن نیست و دستور اجرا نخواهد شد. کار خود را متوقف کنید. رو در رو، در حال نگاه کردن به چشمان کودک از کودک بخواهید تا آن کار را انجام دهد.
یکی از قوانین فرزند پروری در دوران بلوغ به بعد این است که والدین به فرزندشان احساس گناه ندهند
مهمترین موضوع احساس گناه توجه فرزندان به والدین است. یعنی والدین بدلیل وقت گذرانی کمتر فرزندشان با آنها به فرزندشان احساس گناه میدهند. مثلا : "خواهرت هر هفته به من سر میزنه "، "وقتی نیستی چقدر خونه دلگیره"، " آخر هفته مسافرت رفتی ، من که جایی رو ندارم که برم " و "من همه عمر و جوانیم رو به پای تو گذاشتم "
حقیقت این است که فرزندان چیزی به والدینشان بدهکار نیستند. بهترین چیزی که والدین میتوانند به فرزندشان هدیه دهند استقلال است. استقلال خودشان، یعنی والدین از نظر عاطفی، مالی و اجتماعی مستقل باشند و نیازی به فرزندشان نداشته باشند. در غیر اینصورت فرزندان از والدین مراقبت میکنند و به آنها توجه میکنند ولی با احساس گناه و خشم.