ارتباط جنسی ممکن است به صمیمیت و ایجاد تعلق خاطر منجر شود ــ و به شکلی بالقوه موجب پیدایش خلسه عشق گردد. مردها چهار برابر بیشتر از زن‌ها فعالیت جنسی را با صمیمیت عاطفی یکی محسوب می‌‌کنند.
این نظرگاه مردانه منطقی داروینی دارد. مقاربت جنسی برای مرد کلید ارتباط با آیندگان است؛ اگر همسر یک مرد باردار شود، دی.ان.ای‌ِ او را به نسل‌های آینده منتقل می‌‌کند. بنابراین، گرچه مردها علاقه خودآگاهانه‌ای به بچه‌دار شدن ندارند، این نتیجه ناشی از روند تکامل در روان مرد بذر گرایشی ناخودآگاه را پاشیده که مردان به موجب آن، بر اساس گرایشی ناخودآگاه، مقاربت جنسی را هسته اصلی صمیمیت، مهر و عطوفت و همراهی و همدلی محسوب می‌‌کنند.
زن‌ها می‌‌گویند که وقتی درست قبل از برقراری ارتباط جنسی با همسرشان با او حرف می‌‌زنند، صمیمیت را بیشتر احساس می‌‌کنند. زن‌ها احتمالاً با گفتگوی پیش از تماس جنسی احساس صمیمیت می‌‌کنند، چون به این نحو به آن‌ها ثابت می‌‌شود که همسرِ عاشقشان می‌‌تواند به حرف‌هایشان گوش بدهد، صبور و حمایتگر باشد، شهوت خود را مهار کند، همان خصوصیاتی که زنان نخستینی و اجداد ما از جفت خود انتظار داشتند و آن را می‌‌ستودند.
به هر شکل که به موضوع نگاه کنید، ارتباط جنسی در صورتی که همه چیز درست پیش برود، بی‌‌نهایت رضایتبخش و به یاد ماندنی خواهد بود و کسانی که با مهارت وجه جنسی ارتباط خویش را مهار کنند، اهرم مؤثری برای برانگیختن عشق رمانتیک در دست خواهند داشت.