(https://attach.fahares.com/K6jIm7yUE9Y/brKldtoUIw==) چهار عامل ایجاد کننده تضاد بین نوجوانان و بزرگسالان
۱- نوجوانان بسیار بی قیدانه و راحت تر از کودکان با بزرگسالان به بحث می پردازند. و همین امر باعث می شود که حریفان سرسختی برای والدین باشند و استدلال های عینی کودکانه شانس موفقیت در برابر نوجوانان ندارند.
۲- دیدگاه نوجوانان نسبت به والدین خود، نسبت به کودکان کم سال تر، کمتر آرمانگرایانه است، بنابراین بیشتر احتمال دارد که ادراکات #فرزندپروری را زیر سوال ببرند. ( پدری که برای دختر ۹ ساله اش بُتی قابل پرستش بود، اکنون فرو ریختن این بُت را به دست همان دختر تجربه می کند )
۳-والدین و نوجوان معمولا مسائل را به صورتی بسیار متفاوت تعریف می کنند. به عبارت دیگر آنها در ( جهان واقعیت های جداگانه ) زندگی می کنند. والدین مسائل را در چارچوب ارزش ها و مسئولیت پذیری فردی تعریف می کنند. در حالی که نوجوان همان مسائل را در چارچوب خودمختاری ( استقلال ) و متفاوت بودن سلیقه های فردی تعریف می کنند.
۴- نوجوانان، به ویژه در اوایل نوجوانی، هنوز توانایی کامل برای پذیرش نظرهای یک فرد دیگر را ندارند، به خصوص اگر استدلال آن فرد با استدلال خود آنها مغایر به نظر برسد.
بی فایده است اگر از فرزندان خود در سالهای اولیه ی بلوغ ( ۱۱ تا ۱۳ سالگی ) انتظار داشته باشیم که درست بودن نظرهای متفاوت با دیدگاهِ خود را بپذیرند. آنها تشخیص می دهند که موقعیت های مشابه ممکن است در نظر افراد مختلف تعبیرهای متفاوتی داشته باشند، اما هنوز در بند دیدگاهِ خود هستند و احتمالا دیگران را در اشتباه می دانند.