دکتر مهدی قاسمی
روانپزشک و رواندرمانگر
آیا شما و نوجوانتان هر دو مبتلا به اختلالبی ش‌فعالی همراه با نقص توجه هستید؟
انسان نه تنها از طریق ژن‌ها ویژگی‌های شخصیتی را منتقل می‌کند بلکه اختلالات مختلفی هم وجود دارد که از طریق ژن‌ها از والدین به فرزند انتقال می‌یابد. از نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه ایجاد سرکشی ، افت تحصیلی و حواس‌پرتی مداوم است.
بنابراین اگرعلایم چنین اختلالی را در نوجوان خود تشخیص دادید، ارزیابی والدین برای تشخیص این اختلال نیز بسیار مهم است. چرا که احتمال دارد یکی از والدین نوجوان مبتلا به بیش‌فعالی، خود نیز مبتلا به اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه بزرگسالی باشند.
بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه اختلالاتی از قبیل اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیت، مصرف و سوء مصرف الکل و مشکلات زناشویی را تجربه می کنند. بیشتر شغل و محل سکونت خود را تغییر داده‌اند، تحصیلات کمتر و پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی پایین‌تری دارند. این مشکلات اضافی فقط خطر سرکشی را در نوجوان افزایش می‌دهد و تعارض‌ها را بیشتر می‌کند.
در واقع زمانی که والدین اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه داشته باشند؛ احتمال این که نوجوان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه و اختلال نافرمانی مقابله‌ای نیز داشته باشد به گونه‌ای چشمگیر افزایش می‌یابد.
حتی بدون مشکلات جانبی که ممکن است همراه با اختلال بیش‌فعالی همراه با نقص توجه مشاهده شود، می‌توان دید که چگونه تکانشی بودن، بی‌توجهی و بیش‌فعالی والدین و نوجوان ممکن است به برهم خوردن آرامش زندگی آنها منجر شود. به‌خصوص اگر هم والدین و هم نوجوان خصوصیت شخصیتی«سخت‌گیرانه» داشته باشند.
والدین بیش فعال او نمی توانند قوانین مورد توافق بین خود و همسرشان را در مورد فرزند نوجوانشان را خاطر بیاورند، یا حوصله پیگیری و اجرای آن را ندارند.
در این موارد هم نوجوان و هم والد مبتلا باید تحت درمان قرار بگیرند.