نوجوان هر اندازه دنیا را جایی امن و خوشایند و مثبت ببیند، خودش هم نقش مثبتی در آن بر عهده می گیرد.
نوجوان انسانی آرمانگرا و آسان پندار است که جهان و رویدادهایش را فقط در دوسته خوب/بد یا سیاه/سفید دسته بندی می کند. همین شیوه نگاه به دنیا موجب دلسردی و عصیانگری هایش می شود. کسی که بخواهد به نوجوان یاری بدهد باید بتواند با نگاه او به دنیا نگاه کند.
تنها و تنها با شناخت این نگرش نوجوان و همدلی با او می توان نوجوان را به سمت و سوی واقعیت های خوش و زیبا هدایت کرد.