دکتر مهدی قاسمی روانپزشک و روان درمانگر تهران

این روزها با توجه به پیشرفت تکنولوژی و دنیای مجازی زمان زیادی را روزانه از دست می‌دهیم ،آیا برای شما هم این اتفاق پیش آمده؟

با توجه به تعدد اپلیکیشن‌ها و بازی‌ها (بیشتر در کودکان و نوجوانها) و جذاب بودن آنها شاید زمان زیادی رو بدون اینکه حتی متوجه گذر زمان شده باشیم از دست می دهیم و وقتی به خود می‌آییم می‌بینیم، ای وای که چطور زمان گذشت و نفهمیدم که معمولاً افراد وقتی زمان را از دست می‌دهند بعد از آن استرس و اضطراب زیادی را تجربه می‌کنند.
شکایت همه افراد این است که پرمشغله‌ایم و زمان مناسب برای انجام کارهای حتی مهم زندگیمان را نداریم، البته شایان ذکر است که زندگی امروزه در قیاس با قبل سخت‌تر شده ولی اگر افراد بتواننند مدیریت زمان داشته باشند، می‌توانند بصورت بهینه از زمان استفاده کنند.

مدیریت زمان به فرد کمک می کند تا استرس و اضطرابی را که اغلب تجربه می‌کند، کاهش دهد. مدیریت زمان، توانایی برنامه‌ریزی، واگذار کردن_کارها به دیگران، سازماندهی، هدایت و کنترل کارها را به فرد می‌دهد.
هر انسانی به طور معمول روزانه حدود هشت ساعت می خوابد و ساعاتی را هم در رفت و آمد می‌گذراند. به این ترتیب هر‌فرد ساعات محدودی دارد که باید آنها را به کارآمدترین شیوه برنامه ریزی نماید. مدیریت زمان، مهارت انجام چنین کاری است. مدیریت زمان وسیله است جهت صرفه جویی و جلوگیری از اتلاف وقت.

مراحل اصلی مدیریت زمان

مرحله اول به تعیین اهداف زندگی اختصاص دارد. بدین وسیله هر فردی می‌تواند بداند که زمان روزانه خود را چطور مدیریت کند تا به این اهداف برسد.
با هدف گذاری منظم و مداوم به شکل عادتی، فرد تصمیم می گیرد که می‌خواهد به چه چیزی برسد و گام های رسیدن به آن اهداف مرحله به مرحله چه هستند. فرایند هدف گذاری به فرد کمک می کند تا انتخاب نماید که در زندگی می‌خواهد به کجا برود؟ وقتی فرد دقیقا بداند که از زندگی چه می‌خواهد، آنگاه می‌داند که باید برروی چه چیزی تمرکز کند تا به اهدافش برسد. علاوه براین با تعیین اهداف برای فرد روشن خواهد شد که چه چیزهایی وقت تلف کردن هستند و در راه رسیدن به اهداف به او کمکی نمی‌کنند. (البته باید حواسمان باشد که اهدافمان واقع‌‌بینانه باشند.)

مرحله دوم برنامه ریزی برای اهداف است.

مرحله سوم پی‌گیری برنامه‌ها می‌باشد.

نظارت بر روند کار و اطمینان حاصل کردن از روند اجرا برنامه.

مرحله مهم و اساسی اینکه سارقین زمان خود را شناسایی کنیم (بعنوان مثال اینترنت، تلفن، بازی، دورهمی‌های هر روزه وافراطی و یا ....) و برای خنثی سازی آنها تدابیری بیندیشیم.