نارسیسیسم ، به عنوان یکی از مفاهیم اساسی در روانکاوی ، نقش مهمی در توسعه و تشکیل تمنا و آرزومندی انسان دارد. فروید نارسیسیسم را به عنوان عشق به خود تعریف می‌کند که در آن فرد خود یا کالبد خویش را به عنوان مطلوب اصلی امیالش انتخاب می‌کند.
در سال (1914)، فروید من نفسانی را مخزن بزرگی از لیبیدو در نظر می‌گیرد که انرژی روانی از طریق آن به سوی مطلوبات خارجی فرستاده می‌شود.
در نارسیسیسم، تصرفات قلبی موجود نسبت به من نفسانی ادامه می‌یابند و حتی مطلوبات خارجی ...