یکی از تکالیف چالش‌برانگیزی که همه ما با آن روبه‌رو هستیم به دنیا آوردن انسانی دیگر و بزرگ کردن او است. اما اکثر ما طوری به این تکلیف می‌‌پردازیم که هرگز در زندگی شغلی خود چنان نخواهیم کرد. مثلاً اگر قرار باشد یک شرکت چند میلیاردی راه‌اندازی کنیم، آن را یک مأموریت فرض می‌‌کنیم، بسیار حساب‌شده و با برنامه پیش می‌‌رویم، شیوه رسیدن به هدف خود را بررسی می‌‌کنیم و با پرسنل خود و توانمندی‌‌هایشان آشنا می‌‌شویم. در همین راستا نسبت به نقاط قوت و ضعف خود شناخت پیدا می‌‌کنیم تا در جهت تقویت یا رفع آن‌ها بکوشیم. خلاصه اینکه موفقیت شرکت نتیجه برنامه‌ریزی و اجرای راهبردهای مربوط به آن است.
از این رو در امر تربیت هم جا دارد از خود بپرسیم: «مأموریت تربیت فرزند من چیست؟ فلسفه تربیتی من کدام است؟ در ارتباط هر روزه خود با فرزندم چگونه آن را نشان می‌‌دهم؟ آیا برای انجام مأموریتم نقشه و برنامه‌ای حساب‌شده دارم؟»
آشنایی با روش‌های مؤثر و نامؤثر تربیتی همواره به نفع شماست. بسیاری از ما اگر به این فکر کنیم که شیوه تربیتی ما چه تأثیری بر فرزندمان خواهد گذاشت، احتمالاً به تغییر آن فکر خواهیم کرد. آیا در شیوه تربیتی ما بر گوش دادن به روح و درون فرزندمان تأکید می‌‌شود؟ اگر برایمان روشن شود که روش تربیتی ما مؤثر نیست آیا حاضریم آن را تغییر دهیم؟
همه ما تصور می‌‌کنیم که در حد توان خود بهترین والد هستیم و حقیقتا هم اکثر ما انسان‌های نیکی هستیم و قطعا تحمیل خواسته‌هایمان بر فرزندانمان ناشی از عدم عشق و محبت نسبت به آن‌ها نیست، بلکه به‌نظر می‌‌رسد که ناشی از فقدان هشیاری باشد. واقعیت این است که بسیاری از ما از تأثیر تعامل خود در ارتباط با فرزندانمان ناآگاه هستیم.
هیچ‌یک از ما دوست نداریم خود را ناهشیار یا ناآگاه بدانیم، بلکه برعکس خود را هشیار دانسته و در مقابل کمترین نظر مخالفی سخت جبهه می‌‌گیریم. بااین‌حال وقتی فرایند هشیاری را آغاز می‌‌کنیم طرحی نو برای پویایی روابط خود و فرزندانمان می‌‌دهیم.
ناآگاهی ما باعث می‌‌شود تا فرزندانمان بهای سنگینی بپردازند. بسیاری از آن‌ها به علت نازپرورده بودن، مراقبت_افراطی یا برچسب خوردن بیش‌ازحد، افرادی ناشاد هستند، آن هم به این دلیل که از سر ناآگاهی خواسته‌ایم، نیازها، انتظارات و رؤیاهای تحقق‌نایافته خود را بر آن‌ها تحمیل کنیم. ماهیت ناهشیاری چنان است که اگر خوب شناخته نشود از نسلی به نسل دیگر انتقال پیدا خواهد کرد. تنها از طریق هشیاری است که چرخه رنج از میان خانواده‌ها رخت بر می‌‌بندد.