هوش هیجانی ارتباطی با خوب بودن ندارد و به مفهوم بروز سریع احساسات نیز نیست.
مفهومش این است که هیجانات و احساسات خود را به اندازه‌ای درک کنید که بتوانید از آنها درتصمیم‌گیری بهره ببرید و در دوران استرس‌زا بهتر هدایت‌شان کنید و با دیگران ارتباط بهتر و غنی‌‌تری ایجاد کنید
کودکانی که توانایی همدلی دارند، ارتباطات بهتری دارند و در مدرسه هم عملکرد بهتری دارند.
احساسات آدمی بی‌‌شمار است ولی احساسات پایه دربرگیرنده عصبانیت، ناراحتی، شادی، ترس، تعجب و نفرت است.
والدین اغلب به برخی احساسات کودک توجه می‌‌کنند و برخی احساسات دیگر را نادیده می‌‌گیرند، درنتیجه کودک می‌‌آموزد که برخی احساسات خویش را سرکوب و از برخی دیگر بیش از اندازه استفاده کند.
چه باید کرد؟
از لحظاتی که کودک احساسات خود را بر زبان می‌‌آورد استفاده کنید تا درباره احساسش به او بیاموزید.
«چون به بازی دیر می‌‌رسیم احساس ناامیدی و سرخوردگی می‌‌کنی.»
«تعجب کردی که مادربزرگ به دیدن‌مان می‌‌آید.»
«وقتی تیم شما برنده شد خیلی خوشحال شده بودی
از لحظاتی که با کودکان دیگر یا #حیوانات هستید استفاده کنید تا درباره احساس آنها به فرزند خویش بیاموزید.
«هر وقت از پیش سگ کوچولویمان می‌‌رویم زوزه می‌‌کشد. به‌نظر تو او چه احساسی دارد؟»
«سگ وقتی که صاحبش را می‌‌بیند، دمش را تکان می‌‌دهد، به‌نظر تو او چه احساسی را نشان می‌‌دهد؟»
«الان گفتی که دلت تاپ تاپ می‌‌زند. این احساس چه جور احساسی است؟»
«چه حرفی باعث می‌‌شود که عصبانی شوی؟ ناراحت شوی؟ خوشحال شوی؟ بیزار شوی، نگران شوی؟ اگر هریک از این احساسات به تو دست بدهد چه حالی خواهی داشت؟»
تشخیص درست هیجانات و همدلی را در کودک خود تشویق کنید: «وقتی دیدی که ناراحت است عروسک را به او دادی. این کارَت محبت تو را می‌‌رساند.»