مثلث سازی در خانواده
رفتار اعضای یک خانواده تابعی از رفتار سایر اعضای خانواده است و خانواده همانند هر سیستمی متمایل به تعادل می باشد. لذا رفتار اعضای آن در مجموع به گونه ای است که تعادل سیستم حفظ شود. حتی اگر این رفتار، رفتار #نابهنجار باشد. لذا اگر رفتار فرد مغایر چیزی باشد که سیستم را در حالت تعادل نگه داشته، سیستم برای مقابله با این انحراف و حفظ تعادل خود فعال می شود.
این بدان معناست که خانواده با رفتار غیرعادی که جز لازم تعادل خانواده است مقابله می کند تا مجددا تعادل اولیه برقرار شود. به همین خاطر است که وقتی کودک بزهکار بعد از درمان به خانواده برمی گردد، بیماری او عود می کند. بنابراین، نشانه مرضی بیمار لازمه تعادل سیستم است. به همین لحاظ است که گاه می بینیم وقتی عضو بیمار خانواده، درمان می شود، عضو دیگری دچار همان عارضه و یا یک عارضه جانشین می گردد. چرا؟ چون سیستم خانواده به این نشانه مرضی احتیاج دارد.
برای مثال، اگر زن و شوهری اختلافات خود را به فرزندان بکشانند، و به اصطلاح با به بیراهه کشاندن مسائل خود و مثلث سازی، یکی از بچه ها را داخل تعارضات خود بکنند، ممکن است این کودک از خود علائم اختلال بروز دهد. حال اگر این کودک درمان شود، کودک دیگری دچار علائم اختلال خواهد شد. زیرا اگر والدین نتوانند با کودک اول مثلث سازی کنند، با کودک دوم مثلث سازی خواهند کرد، و اگر چنین امکانی وجود نداشته باشد، سیستم خانواده تعادل خود را از دست خواهد داد. مثلا، اختلافات زن و شوهر بالا می گیرد و احتمال آسیب خانواده افزایش می یابد. بچه ها برای متلاشی نشدن خانواده و حفظ تعادل آن به هر نقشی که به آنها محول شود، گردن می گذارند.