توضیح در مورد از دست دادن شغل به فرزندان
هنگامی که والدین دیگر قادر به پرداخت وجه موارد اضافه خاصی برای فرزندانشان (نظیر پرداخت هزینه کلاس رقص یا جدیدترین بازی ویدئویی) نباشند، خود از فرزندانشان احساسی به مراتب ناراحت‌تر خواهند داشت. کودکان می‌‌توانند چنین بدبیاری‌‌هایی را تحمل کنند و ضمنا برایشان مفید است که بفهمند خانواده با صرفه‌جویی است که می‌‌تواند دوام بیاورد.
مردان نقش اولیه خویش را در خانواده، نان‌آور می‌‌دانند. اگر شغلی نداشته باشند خود را نالایق می‌‌بینند. اکنون زمانی است که می‌‌توانید مقدار و کیفیت زمان در کنار فرزندان بودن خود را بالا ببرید. زمانی که سرکارتان برمی‌‌گردید دیگر چنین فرصتی در اختیار نخواهید داشت.
کودکان می‌‌توانند در چنین موقعیت‌هایی قابلیت‌های خود را نشان بدهند و فداکاری‌‌هایی بکنند. بگذارید احساس کنند که دارند نقش خود را ایفا می‌‌کنند.
حقایق مهم و ضروری را به فرزندانتان گزارش دهید. «من از کارم اخراج شدم. آنها دیگر نمی‌‌توانند حقوقم را پرداخت کنند، بنابراین تا وقتی که کار دیگری بیابم، باید راه‌هایی برای صرفه‌جویی در مخارج پیدا کنیم.»
بخشی از نگرانی‌‌های خود را برایشان گزارش دهید، ولی خوش‌بین باشید: «این شرایط در موقعیت خوبی پیش نیامد. نگرانم می‌‌توانم کاری با درآمد خوب پیدا کنم یا نه. مطمئنم که بالاخره کاری پیدا می‌‌کنم و دوباره وضعیت‌مان به حالت عادی برمی‌‌گردد.»
قناعت را به فرزندانتان بیاموزید: «خیلی خوب است هنگام خرید چنین سؤالاتی را از خود بپرسیم: «آیا می‌‌توانیم فعلاً بدون آن به زندگی ادامه دهیم؟ آیا می‌‌توانیم آن را به قیمتی ارزان‌تر تهیه کنیم؟»
آینده نزدیک را برایشان تشریح کنید: «احتمالاً تعطیلات آینده‌مان را به تعویق می‌‌اندازیم. شاید به‌جایش به سفرهای کوتاه روزانه برویم. باید از هدایا هم کم کنیم.»
آنها را تشویق کنید که راه‌هایی خلاقانه برای تفریح خانواده ارائه دهند: «بله فعلاً تا مدتی نمی‌‌توانیم بیرون غذا بخوریم. موقع صرف غذا چطور می‌‌توانیم بیشتر شاد باشیم و تفریح کنیم؟»
برخوردها و رفتارهای مفید برای خانواده را تمجید کنید: «تصادفا شنیدم که به برادرت می‌‌گفتی برای تماشای فیلم نباید به سینما برویم، بلکه باید صبر کنیم تا آن فیلم بر روی ویدئو به بازار بیاید. این فکر خیلی خوبی برای صرفه‌جویی در هزینه‌هاست. وقتی می‌‌دانی که می‌‌توانی صبور باشی، احساس خوبی به تو دست می‌‌دهد.»
هنگامی که فرزندانتان مایل به داشتن چیزی هستند که به دلیل تنگنای مالی نمی‌‌توانند، با آنها همدلی کنید: «می‌‌دانم که وقتی بیشتر بچه‌ها در اردوی کلاسی ناهار خریدند ولی تو مجبور بودی که از خانه غذا ببری، برایت دشوار بوده است.»
به فرزند بیش از حد نگران خود قوت قلب دهید: «متوجه شدم بر سر برادرت که می‌‌خواست چیزهایی بخرد که برای ما گران بودند، فریاد کشیدی. به‌نظر می‌‌رسد بیش از اندازه نگرانی. من و پدر می‌‌دانیم که از عهده خرید چه چیزهایی می‌‌توانیم یا نمی‌‌توانیم برآییم، بنابراین مجبور نیستی خود را مسئول برادرت احساس کنی.»
اگر گمان می‌‌برید فرزندتان خود را به‌خاطر مشکلات مالی پیش آمده ملامت می‌‌کند، به او قوت قلب بدهید: «پول نداشتن ما مطلقا تقصیر تو نیست.