دکتر مهدی قاسمی روانپزشک و روان درمانگر تهران

اختلال در غذا خوردن
بی اشتهایی عصبی

برای‌ بیستمین بار در آن روز در آینه به خودش نگاه کرد و گفت: «لعنتی‌ این وزن من کم شدنی‌ نیست.» و بعد به آرامی‌ گریست.

واقعیت امر این بود که او در شش ماه گذشته وزن زیادی‌ کم کرده بود حالا لباس‌هایش روی‌ تنش که به‌شدت استخوانی‌ شده بود زار می‌‌زدند. با این حال هنوز از وزن بدنش رضایت نداشت. فکر می‌‌کرد هنوز چاق به‌نظر می‌‌رسد.

به‌ندرت برای‌ صرف شام سرمیز غذا می‌‌نشست و هر وقت هم که این کار را می‌‌کرد درنهایت ناخنکی‌ می‌‌زد. و بعد از آن مستقیما به دستشویی‌ می‌‌رفت، انگشت در گلویش فرو می‌‌برد و آنچه را که چند دقیقه قبل خورده بود استفراغ می‌‌کرد.

۱۰ درصد نوجوان‌هایی‌ که با اختلالات خوردن‌ رو به‌رو هستند جانشان را از دست می‌‌دهند. حتی‌ درمان هم روی‌ بعضی‌ از آنها تأثیر نمی‌‌گذارد.

بی‌‌اشتهایی‌ عصبی‌ اغلب با احساس عدم امنیت خاطر یک دختر شروع می‌‌شود. ممکن است کسانی‌ آنها را قبلاً به علت چاقی‌ تحقیر کرده باشند یا این دخترها احساس کنند که زنانه بودن آنها تهدید می‌‌شود.

شدت بیماری‌ با استفراغ کردن، یبوست و وقفه افتادن در عادت ماهانه تشدید می‌‌شود.
دخترهای‌ بیمار ممکن است با پرداختن به ورزش‌های‌ شدید و پرحرکت بر وخامت حال خود بیفزایند. توجه شدید جامعه به لاغری‌ یکی‌ از دلایل گرایش دخترها به این رفتار است.

وقتی‌ دختر لاغرتر می‌‌شود مرکز توجه قرار می‌‌گیرد. پدر و مادر متوجه می‌‌شوند که دخترشان با مشکلی‌ رو به‌روست اما اغلب به روی‌ خودشان نمی‌‌آورند. از سوی‌ دیگر وقتی‌ پدر و مادر به دخترشان اصرار کنند که بیشتر غذا بخورد بر شدت بیماری‌ او می‌‌افزایند.
بهترین کاری‌ که پدر و مادر می‌‌توانند بکنند این است که با یک متخصص روان‌درمانگر مشورت کنند.