یش فرضهای مطلق که در تعارضات والدین و نوجوانان دخیل هستند:
۱کمال_گرایی: (نوجوان باید همیشه مسئولانه رفتار کند)
۲تباهی: ( اگر اجازه بدهیم تا دیر وقت بیرون بماند در بزرگسالی مسئولیت پذیر نخواهد بود.
۳انصاف (والدین باید حداقل به اندازه والدین دوستانم رفتار ملایمی داشته باشند)
۴عشق/تایید: (اگر مادرم واقعا دوستم دارد، نباید مدام بپرسد چکار می کنم)
۵فرمان_برداری: (نوجوان ها حق ندارند تصمیمات والدین شان را به چالش بکشند)
۶نیت_بدخواهانه: (دخترم سعی می کند عصبانی ام کند)
۷خودمختاری: (من به ۱۶ سالگی رسیده ام و کاملا بزرگ شده ام و باید بتوانم با هرکسی که بخواهم بیرون بروم)
این دیدگاه های افراطی، اعضا خانواده را در وضعیت های انتظار ناپذیری قطب بندی می نماید که مانع از حل مشکلات شده و خشم را شدت می دهند.