اختلافات طولانی یا جدل‌های بی‌‌پایان والدین، حس امنیت #نوجوان را خدشه‌دار می‌‌سازد. باور #نوجوان مبنی بر این‌که امنیتش به خطر افتاده است و محیط اطرافش قابل اعتماد نیست به او لطمه وارد می‌‌آورد.
#نوجوانانی که در خانه شاهد سوءرفتار والدین با یکدیگر هستند، همانند کودکانی که قربانی سوءرفتار والدین می‌‌گردند، دچار اختلال رفتاری می‌‌شوند.
اگر فکر می‌‌کنید فرزند شما بیش از اندازه شاهد منازعه شما و همسرتان بوده است با نگرانی‌‌های وی #همدلی کنید. به او بگویید:
«می‌‌دانم دعوای ما تو را نگران یا کمی عصبی کرده است.»
«شاید کمی ترسیده‌ای.»
«متأسفم که مجبور بودی شاهد دعوای ما باشی. می‌‌دانم که ناراحت شده‌ای.»
به او گزارش دهید. اگر همه چیز رو به‌راه شده، بگذارید #نوجوان از این جریان مطلع باشد. نیازی نیست جزئیات را برایش شرح دهید، ولی او باید بداند که وضعیت اختلاف شما چگونه است. آیا اختلافات برطرف شده‌اند یا نه. به او بگویید:
«می‌‌دانم از جروبحث ما خسته شده‌ای، ولی اگر بگویم من و مادر اختلافات‌مان را حل کرده‌ایم و دیگر ناراحت نیستیم، خوشحال خواهی شد.»
«گاه من و مادر از دست یکدیگر عصبانی می‌‌شویم اما این وضعیت خیلی طول نمی‌‌کشد. ما هنوز همدیگر را دوست داریم.»
اگر بحث شما لاینحل باقی بماند، به‌خصوص اگر میان شما خصومت وجود داشته باشد، #نوجوان احساس ناامنی خواهد کرد. اگر به او بگویید همه چیز رو به‌راه است مؤثر نخواهد بود. او با مشاهده رفتار شما با هم، به واقعیت پی خواهد برد. بهتر است به او قوت قلب بدهید. این کار بهتر از آن است که به او هیچ نگویید؛ مثلاً می‌‌توانید به او بگویید: «من و پدر از دست هم ناراحتیم اما سعی می‌‌کنیم مشکل‌مان را حل کنیم. امیدوارم این مسئله خیلی زود برطرف شود. اگر دیدی این وضعیت هم‌چنان تو را ناراحت می‌‌کند در این‌باره صحبت خواهیم کرد.»
اینگونه صحبت نکنید.
«بحث و جدل ما که تو را آزار نداده؟»
گاه والدین با استفاده از زبان بدن وت لحن زیرکانه، سؤال مهمی را به‌گونه‌ای مطرح می‌‌کنند که پاسخی را که می‌‌خواهند از زبان فرزندشان بشنوند! اگر واقعا دل‌تان می‌‌خواهد احساس نوجوان خود را بدانید، صحبتی #همدلانه با او بکنید؛ مثلا:
ً «باید از حرف‌هایی که بین ما رد و بدل شده ناراحت شده باشی»، نه آنکه از او بپرسید:
«آیا مجادله ما اذیتت کرد؟»
«نمی‌‌توانم حرف‌های مادرت را باور کنم!» انتقاد از همسر نزد کودک نه‌تنها نگرانی وی را کاهش نخواهد داد، بلکه به نگرانی بیشتر وی دامن می‌‌زند.
«آن‌طور به من نگاه نکن! از دست تو هم عصبانی هستم. آخرین باری که اتاقت را مرتب کردی کی بود؟» گاه خشم خود را سر کس دیگری خالی می‌‌کنیم، اما فریاد بر سر فرزند، به دلیل عصبانیت از دست همسر، وضعیت را وخیم‌تر می‌‌کند.
فرزند شما نهایتا درخواهد یافت رابطه شما و همسرتان چگونه است. واقعیت را نمی‌‌توان پنهان کرد. مسئله مهم این است که آیا او از این شرایط احساس نگرانی و ناامنی می‌‌کند یا خیر.