تا وقتی بتوانید صمیمیت خود را با دخترتان در دوران بلوغ و نوجوانی حفظ كنید، هرگز عشق و علاقه‌ی او از دست نخواهید داد. این یك نكته‌ی ثابت‌شده‌ی علم امروز است و شما در طول رشد دخترتان بارها و بارها آن را حس خواهید كرد.

 نوع صحبت‌هایی كه میان شما رد‌وبدل می‌شو‌د تعیین‌كننده‌ی نوع رابطه‌ای است كه با ‌هم خواهید داشت. در این‌جا چند قانون كلی را در جهت هر‌چه بهتر و صمیمانه‌تر شدن رابطه‌ی شما با دخترتان، به‌خصوص پس از ورود به دوره‌ی بلوغ و در حین گذراندن این دوران پیشنهاد می‌كنم.

 وقتی می‌خواهید احساسات و عقایدتان را درباره‌ی او و مسائل مربوط به او بیان كنید، تا می‌توانید از واژه‌ی «من»‌ به‌جای «تو» استفاده كنید. كلمه‌ی «تو» در هر جمله‌ای ادا شود حالت قضاوت و صدور حكم به آن می‌دهد. برای مثال به‌جای این‌كه بگویید،
 «هیچ‌كس نمی‌تواند در اتاق «تو» چیزی را پیدا كند چراكه «تو» شلخته‌ هستی»،
 بگویید: «من واقعاً از وضعیت این اتاق ناراحتم و نمی‌توانم كتاب یا چیزهای دیگری را كه به دنبال‌شان می‌گردم در آن پیدا كنم.» یا به‌جای این‌كه بگویید:
 «آن لباس اصلاً به ‌تو‌ نمی‌آید و بهتر است لباس سفیدت را بپوشی»،
 بگویید «‌من‌ آن لباس سفیدت را كه جمعه‌ی گذشته پوشیده بودی خیلی دوست دارم. احساس می‌كنم خوش‌تیپ‌تر می‌شوی.»
كار سختی نیست! تنها كمی به تمرین نیاز دارد و كافی است عقایدتان را با احساس واقعی و شخصی خود بیان كنید و با دخترتان جوری برخورد نكنید انگار متهم است.

 از به كار بردن كلماتی مانند:
همیشه‌،
هرگز‌،
همه‌چیز‌،
هیچ‌چیز‌،
دوباره‌
طبق معمول‌
جداً اجتناب كنید. این‌ها كلمات مطلق و قاطعی‌اند و به‌جای تشویق، بازدارنده‌اند.

 به این جملات دقت كنید:
«تو ‌‌همیشه‌ دیر می‌آیی»،
«‌هرگز‌ لباس‌‌هایت را مرتب نمی‌كنی»، چرا ‌همه‌چیز‌ در اتاق تو كف زمین ولو است؟
«‌هیچ‌چیز‌ را سر جایش نمی‌گذاری».

جملاتی از این قبیل‌، بی‌‌تردید واقعیت ندارند اما دخترتان با شنیدن مكرر آن‌ها حس می‌كند هرگز نمی‌تواند خواسته‌ها و انتظارات خانواده را برآورده كند و به‌این‌ترتیب از شما فاصله می‌گیرد.

 اگر او ‌همیشه‌، ‌همه‌چیز‌، را به ‌اشتباه انجام می‌دهد و ‌هرگز‌، ‌هیچ‌ كاری‌ را درست انجام نمی‌دهد، چه‌طور می‌تواند حس مثبتی نسبت به خود داشته باشد؟ بنابراین به‌جای استفاده از كلمات مطلق، به جزئیات مسائل بپردازید. و با دید مثبت به قضایا، او را تشویق كنید. برای مثال به‌جای این‌كه بگویید:
«باز هم فراموش كردی میز شام را بچینی»، می‌توانید بگویید: «چه‌قدر خوش‌حال شدم وقتی چند شب پیش بدون گفتن به من میز شام را چیدی.» یا:
«چه‌طور است امشب جای دستمال‌ها را تغییر دهی؟»‌

 اختلاف نظر و اختلاف سلیقه میان اعضای خانواده، به‌خصوص از دو نسل امری عادی است، پس وظیفه‌ی ماست كه با رفتار درست این اختلاف‌ها را به تبادل نظر و عقیده تبدیل كنیم.
 به این مثال‌ها توجه كنید. به‌جای این‌كه به دخترتان بگویید،
«چرا از آن فیلم خوشت نمی‌آید؟ فقط چون من از آن خوشم می‌آید؟ … همیشه لجبازی!» بهتر نیست بگویید، «فیلم بدی نبود. نكته‌های مثبت و منفی داشت. نظر تو چیست؟»
یا به‌جای این‌كه بگویید، «همیشه جلوی تلویزیون نشسته‌ای!»، بگویید، «عزیزم كمی هم به تلویزیون فرصت بده نفس بكشد‌… من هم دلم برایت تنگ شده. بهتر نیست كمی با هم قدم بزنیم یا یك كیك خوشمزه بپزیم؟»

 همیشه احساسات او را جدی بگیرید و نشان دهید متوجه آن‌ها شده‌اید. برای مثال،
«امروز ناراحت به نظر می‌رسی؟ در مدرسه اتفاقی افتاده؟»
«خیلی سرحال نیستی؟ می‌خواهی درباره‌اش صحبت كنیم؟»،
«فعلاً كه حوصله‌ی هیچ‌كاری را نداری اما وقتی سرحال شدی می‌توانیم با هم برویم خرید.» یا،
«از عصبانیت قرمز شده‌ای! چه اتفاقی افتاده؟»

 هر‌كس حق دارد احساسات خود را بروز دهد و برعكس‌. دختر شما هم درست مثل پدر و مادرش حق دارد دلایل ناراحتی‌اش را برای خود نگه دارد. اگر او احساساتش را بروز می‌دهد، اما درباره‌ی آن‌ها صحبت نمی‌كند، بیهوده پافشاری نكنید و نرنجید‌‌ بلكه به او فرصت دهید. با گذشت زمانی كوتاه‌ از شدت بسیاری از موارد كاسته می‌شود و شخص با آرامش به صحبت و درد دل می‌پردازد.