آیا سرکشی نوعی رفتاراست یا یک ویژگی_شخصیتی؟
اگر از شما بپرسند «سرکشی» چیست؟ احتمالاً آن را به‌عنوان مقاومت، مخالفت، نافرمانی، بی‌توجهی کامل نوجوان به آنچه که از او درخواست کرده‌ایدتعریف خواهید کرد.
در اکثر مواقع سرکشی نوجوانان مسألۀ ساده‌ای نیست.رفتار با نوجوانی که همواره می‌خواهد مقاومت کند یا بجنگد یا نوجوانی که پیوسته توهین می‌کند یا بیزاری نشان می‌دهد؛ شما را فرسوده می‌کند و آزار می‌دهد. شما می‌خواهید او را رام کنید و آرامش را به زندگی خود برگردانید.
مسأله اینجاست که اگر مشکل را به‌جای آنکه در «رفتار نوجوان» جست‌وجو کنید در «شخصیت» او «ببینید» زندگی‌تان هرگز به شکل عادی برنخواهد گشت. با این همه زمانی‌که رفتارهای خشونت‌آمیز پی در پی از نوجوان سر می‌زند و از این مسأله به‌شدت اندوهگین می‌شوید؛ احتمال دارد سرکشی او را نوعی #ویژگی_شخصیتی تلقی کنید تا نوعی رفتار.
ویژگی‌های شخصیتی معمولاً به سختی تغییر می کنند. اما رفتار تغییرپذیر است. اگر به نوجوان به‌عنوان فردی لجوج و سرکش نگاه کنید یعنی این رفتار را در وجود او پذیرفته‌اید در صورتی که این‌طور نیست. این دیدگاه باعث می‌شود همواره بگویید «تو همیشه…» ـ «چرا تو نمی‌توانی حتی….». این وضعیت، شما را در وضعیت مخالفت و مشاجره قرار می‌دهد و در آن اوضاع ثابت نگه می‌دارد.
با این حال اگر دررفتار نوجوان دقت کنید؛ می‌فهمید که آنقدرها هم که فکر می‌کنید سرکش نیست چرا که همیشه و در جاهای مختلف و با افراد گوناگون به‌شیوه‌ای یکسان برخورد نمی‌کند. برخی از نوجوانان در خانه بسیار سرکش هستند و حال آنکه مربیان مدرسه نمی‌توانند باور کنند زیرا رفتار آنها در مدرسه آرام است و به شیوۀ دیگری رفتار می‌کنند. (رفتار پرخاشگرانه ندارد.) برخی از نوجوانان با اشخاص خاصی یا زمانی که با خواسته‌های به‌خصوصی روبه‌رو می‌شوند؛ بیشتر لجاجت می‌کنند. سرکشی در درجات مختلفی ظاهر می‌شود و ادامه می‌یابد و معمولاً در برابر والدین به‌صورت یک سرکشی و نافرمانی بزرگ جلوه‌گر می‌شود.
به یاد داشته باشید که رفتار تغییرپذیر است. نگاهی دقیق به سرکشی نوجوان شکاف‌ها و روزنه‌های رفتاری او را آشکار، و به شما کمک می‌کند تا دریابید در کجا باید به رفتارتان ادامه دهید و کجا باید رفتارتان را تغییر دهید.