افراد مجرد به لحاظ روانی قوی تر از دیگران هستند؟
مقاله ای از دکتر بلا دپائولو :
نوشتن درباره زندگی مجردها همیشه حالت تدافعی دارد. باید در برابر موج فزاینده تبلیغات رسانه ها که از مثبت بودن ازدواج می گویند مدام به دنبال دلیل و مدرک بود. در صورتی که بیشتر مطالبی که درباره مجردها می نویسند قضاوت هایی است که بر حدس و گمان استوار است.
از وقتی که کتابی در این زمینه منتشر کردم و بعدها مطالبی در باره وضعیت مجردین برای دائرة المعارف بیماری های روانی تهیه کردم متوجه این نکته شدم که یک نوع لجبازی در فرهنگ عمومی و سنتی وجود دارد که مصر است تصویر منفی از مجردها ارائه دهد.
بیشترین تصور منفی دور این احتمال می گردد که مجردها افسرده هستند یا دیر یا زود خواهند شد. مورد بعدی که به شدت آزار دهنده است و همه مجردها را ناخواسته به حالت دفاعی می کشاند این ادعا است که مجردها گروه بازنده ها هستند و از قطار خوشبختِ زندگی زناشویی و ازدواج و بچه داشتن، جا مانده اند.
تاکید اصلی ام در کتاب « توجه به مجرد ها» این بود که مجردین مشکل روانی و روانی شان، بیشتر یا کمتر از بقیه نیست. در جستجوهای مداوم، وقتی با مجموعه تحقیقات وسیعی که در باره افسردگی، خودکشی، تنهایی و شادی روبرو می شوم همواره به این نتیجه می رسم که تفاوت عمده ای برای داشتن مشکلات و ناهنجاری ها، بین مجردها و متاهلین نیست.
نکته جالب به نظر من این است که اگر این حقایق علمی را در کنارِ همه پیش داوری ها و اذیت های که مجردها دچارش هستند بگذاریم می بینیم که باید به دنبال یک خصلت قوی انسانی در بین مجردها گشت. به قول معروف عجب صبری باید داشته باشند که در همهمه امواج منفی، نه تنها مجرد باقی می مانند بلکه سالم و قوی و بانشاط هم هستند.
همه ما شاهدیم که که تبعیضی که برای مجردها در فرهنگ عمومی وجود دارد در همه شئون زندگی رخنه کرده است. از مالیات دولت ها تا دعوت شدن به مهمانی ها تا سرویسی که مراکز خصوصی و دولتی برای شهروندان قائل هستند.
نمی شود انکار کرد که به هر حال زندگی متاهل ها مزیت هایی هم دارد. دو نفری که همدیگر را دوست داشتنی یافتند و با هم زندگی می کنند برنامه اقتصادی و اجتماعی مشترک دارند. از چتر حمایتی خانواده ها و شبکه دوستان بیشتر برخوردارند. حامی و یار و همدم و نگران همدیگر هستند.
اما هر چه که بیشتر به زندگی زناشویی امتیاز دهیم و هر چقدر که از ناراحتی های زندگی مجردی بگوییم باز باید برگردیم به این حقیقت که چطور با همه این موانع روانی و اجتماعی، جمعیت مجردها در حال افزایش است و طبق آمار در اکثر شهرهای بزرگ دنیا حدود ۴۰ درصد افراد بزرگسال جامعه را شامل می شوند .
نکته ای که دوست دارم مدام بر آن تاکید کنم این است که مجردها افراد مقاوم و قدرتمندی از هر نظر هستند. تصمیم مستقل گرفتن، بها دادن به زندگی خلاق و کنجکاوی بیکران شان، به آنها عملا این شانس را می دهد که شاید بیشتر از خیلی ها، قدر زندگی و فرصت حیاتی که نصیب شان شده است را بدانند. سبکبال ولی سخت کوش، حریصِ تجربه بیشتر در تمام زمینه های زندگی باشند.
دنیای متاهل ها و فرهنگ عمومی در صدد تکیه بیش از حد به « یک نفر» در زندگی است. برای همین مدعی هستند که افراد مجرد، صمیمیت و صداقت یک رابطه انسانی را عمیقا تجربه نمی کنند. در صورتی که اگر در زندگی مجردها دقت و تحقیق بیشتری شود متوجه خواهند شد که درست به این دلیل که همه زندگی شان محدود به یک نفر دیگر نیست می توانند صمیمت خالص تری را در زندگی شان با دیگران داشته باشند.
یادمان همیشه باشد که مسابقه ای در کار نیست و نوشته های من هم قراری ندارد که ثابت کند زندگی مجردی بهتر یا بدتر است. انسانها و نیاز و شرایط شان بسیار متفاوت از همدیگر است. من فقط امیدوارم از پیشداوری و قضاوت های مرسوم نسبت به مجردها کمی فاصله بگیریم.