تنهایی بخشی از هستی است،
باید با آن رو در رو شویم
و راهی برای هضم آن بیابیم.
ارتباط با دیگران مهم ترین منبع در دسترس ما
برای کاستن از وحشت تنهایی است.
هر یک از ما کشتی هایی تنها در دریایی تیره و تاریم.
نورکشتی‌های دیگر را می‌بینیم،
کشتی‌هایی که به آنها دسترسی نداریم
ولی حضورشان و شرایط مشابهی که
با ما دارند،آرامش زیادی به ما می‌بخشد.
ما از تنهایی و درماندگی محضمان آگاهیم.
ولی اگر بتوانیم سلول‌های بی روزنمان را بشکافیم،
متوجه می‌شویم دیگرانی هم هستند که
با #وحشتی مشابه دست به گریبانند.
احساس تنهایی،
راهی برای همدردی با دیگران به رویمان می‌گشاید
و به این ترتیب،دیگر چندان وحشت زده نخواهیم بود.
پیوندی نادیدنی،افرادی را که تجربه‌ای مشترک دارند،
به هم می‌پیوندد…!