دکتر مهدی قاسمی
روانپزشک و روانکاو
در این سبک از روابط عاشقانه، صمیمیت سطحی جای صمیمیت واقعی را پر می‌کند، ارتباط صادقانه جای خود را به ارتباط گارد گرفته می‌دهد و شور و اشتیاق شهوانی جای خود را با یک رفتار جنسی معمولی و پیش پا افتاده عوض می‌کند.
صمیمیت سطحی در این سبک به معنای ناتوانی شخص فاصله گرفته در اعتماد کردن به دیگران است که سبب می‌شود شخص استقلال و اتکای به خود را جایگزین اعتماد متقابل و آسیب‌پذیری کند، در این وضعیت شخص فاصله گرفته معنای صمیمی بودن را درک نمی‌کند زیرا هرگز آن را تجربه نکرده است.
از آن‌جایی که فاصله گرفته‌ها از نزدیک شدن تهدید می‌شوند، ارتباط آن‌ها حالت گارد گرفتن دارد و حتی تدافعی است. شخص فاصله گیرنده ممکن است بخواهد درباره‌ی مباحث مربوط به رابطه صحبت کند اما حتی در این زمینه هم صحبتش بیش‌تر حول اندیشه است نه احساس.
این نوع ارتباط مانع از آن می‌شود که صمیمیت واقعی و اصیل صورت خارجی پیدا کند. اگرچه عشق‌بازی با یک شخص فاصله گیرنده در مواقعی می‌تواند ارضا‌کننده باشد، اما هرگز به لحاظ احساسی ارضا‌کننده نیست.
وقتی تعهدی در کار نباشد، شخص فاصله گیرنده می‌تواند آرام باشد و به لحاظ جنسی با مشکل روانی هم روبه‌رو نشود، اما بعد که فاصله می‌گیرد، اشتیاق عشق‌بازی از رابطه خارج می‌شود و در واقع از بین می‌رود.
Www.drqasemi.com