دکتر مهدی قاسمی روانپزشک و روان درمانگر تهران

دروغگویی

از آن‌جا که هر کودکی‌ دروغ می‌‌گوید، رویکردی‌ جدی‌ اما محتاطانه در اغلب اوقات بهترین تأثیر را دارد.

اگر دروغ همراه با رفتار خشن یا دزدی‌ باشد بسیار جدی‌‌تر است.

کودکانی‌ که زیاد دروغ می‌‌گویند، احتمالاً دوستانی‌ دارند که زیاد دروغ می‌‌گویند.

ممکن است فرزندان والدینی‌ که صادق و راستگو هستند، دروغ بگویند، ولی‌ فرزندان والدین دروغگو یا قانون‌شکن به احتمال بیشتر مانند خودشان خواهند شد.

چنان‌چه دروغ کودک درباره مسائل جزئی‌ (مثل «مادر من پیشخوان را کثیف نکرده‌ام») باشد، با او بحث نکنید: «خب، به هر حال پیشخوان کثیف شده است و باید تمیز شود. لطفا دستمالی‌ بردار و این‌جا را تمیز کن.»

وقتی‌ واضح است که کودک دروغ می‌‌گوید، با او بحث نکنید: «اگر بخواهی‌ می‌‌توانی‌ بگویی‌ که این کار را نکرده‌ای‌، اما من دیدم که هسته سیب را پشت مبل انداختی‌. آن را بردار و داخل سطل آشغال بینداز.»

همواره دروغ را اصلاح کنید: «این حقیقت ندارد. حقیقت این است که…».

اگر دروغگویی‌ مکرر یا جدی‌‌تر شود، باید آن را بزرگ جلوه دهید: «تو داری‌ بزرگ می‌‌شوی‌ و من باید بتوانم به تو اعتماد کنم. اگر فکر کنم که تو به من دروغ می‌‌گویی‌، نمی‌‌توانم اجازه دهم، کارهایی‌ را انجام بدهی‌ که در آنها باید به تو اعتماد داشته باشم، مثل شب ماندن در خانه دوستت یا خرج کردن پول بیشتر.»