اگر فرزند شما به شما بگوید که کسی در مدرسه او را آزار می دهد، کتک می زند، تهدید می کند، یا گروهی از بچه ها برای او اسم گذاشته اند و مسخره اش می کنند! چه می کنید؟ ممکن است فکر کنید که این هم بخشی از روند رشد کودک است و باید این مراحل را پشت سر بگذارد. اما متخصصان معتقدند به هیچ وجه نباید از کنار قلدری کودک و قربانیانش سرسری گذشت.
اگر کودک تان به شما گفت که قربانی قلدری شده است، هر چقدر هم که ناراحت شدید، آرامش خود را حفظ کنید و حمایت از او را فراموش نکنید.
کودکان بیشتر وقت ها تمایلی ندارند که درباره قلدری با والدین شان صحبت کنند. آن ها از اتفاقاتی که روی داده است، احساس شرمندگی می کنند و نگران هستند که مبادا والدین شان از آن ها نا امید شوند.
گاهی کودکان تصور می کنند این مشکل به خاطر اشتباه آن ها روی داده است و اگر به گونه دیگری رفتار می کردند، این اتفاق نمی افتاد.
عده ای دیگر نگران هستند که مبادا والدین شان حرف آن ها را باور نکنند و اقدامی برای رفع مشکل انجام ندهند یا آن ها را وادارند به مقابله و مبارزه با کودک قلدر بپردازند، در حالی که به شدت از او می ترسند.
کودک تان را به خاطر آن که آنقدر شجاعت داشته است که مسئله را با شما در میان بگذارد، تحسین و تشویق کنید. به او گوشزد کنید که تنها نیست و بسیاری از کودکان در این سن قربانی قلدری بوده اند.
تاکید کنید که کودک قلدر است که رفتاری نادرست انجام می دهد، نه او. به کودک تان اطمینان کامل بدهید که مشکل را با هم فکری خودش حل خواهید کرد.
قلدری از نوع جدید
امروزه با پیشرفت تکنولوژی مدلهای جدیدی از قلدری هم اضافه شده که لازم است شما در مورد آنها هشیار باشید.
دریافت پیامک های ناجور وگاهی تهدیدآمیز از طرف افراد ناشناس یا. فرستادن تصاویر ناشایست و یا نامه های الکترونیکی تهدید آمیز.
از فرزندتان بخواهید که تنها پیامک ها و ایمیل هایی که از افراد شناخته شده به او می رسد را باز کند و هرگز به افراد سود جو پاسخ نداده و پیام های آنها را بی جواب بگذارد.
یادتان باشد به خاطر این مشکل کودکتان را از دسترسی به رایانه کلا محروم نکنید، بلکه سعی کنید با نظارت صحیح مشکل پیش آمده را حل کرده و از تکرار آن پیشگیری کنید.
قلدری جسمی
یکی از شناخته شده ترین روشهای قلدری، قلدری جسمی است. باید توجه داشت که این نوع قلدری مواردی مانند: به زورگرفتن و تصاحب وسایل همکلاسی ها یا کتک زدن آنها را شامل می شود.
بهتر است بدانید معمولا پسران قلدری را به شکل فیزیکی و کلامی نشان می دهند ولی دختران به صورت مسخره کردن، توهین کردن، غیبت و درگوشی صحبت کردن در مورد دیگری و مانع فعالیت او شدن، نشان می دهند.
مقابله به مثل نکند
ممکن است فکر کنید در این شرایط دعوت کردن کودک به تلافی و مبارزه با کودک قلدر، روش مناسبی است. جدای از این، به یقین شما از عذاب کشیدن کودک تان عصبانی هستید و ممکن است او را را تشویق کرده باشید که در مقابل کودک قلدر بایستد. یا ممکن است نگران باشید که کودک قلدر باز هم فرزندتان را آزار دهد.
اما یادتان باشداز فرزندتان بخواهید به مبارزه یا تلافی با کودک قلدر نپردازد. این رفتار می تواند به سرعت به خشونت، بروز مشکل و حتی جراحات جدی بیانجامد. بهترین راه آن است که او را ترغیب کنید از مشکل دوری کند، از دیگران کمک بخواهد و مسئله را با یک بزرگسال مطرح کند.
رفتار را بشناسد
به کودکتان حتی قبل از این که قربانی قلدری شود یاد بدهید که این مساله را جدی بگیرد و از در میان گذاشتن آن با شما نترسد، به او بگویید که این مشکل را می فهمید و به او کمک خواهید کرد در چنین شرایطی مساله اش را حل کند. فرزندتان باید بداند که شما او را سرزنش نخواهید کرد.
با اجرای نمایش ها و بازی به او یاد بدهید که با این گونه افراد قلدر چگونه باید برخورد کند. در این بازیها می توانید با خنده و شوخی وضعیت های ناراحت کننده ای را که ممکن است برایش پیش بیاید با هم بررسی کرده و پاسخ‌های متفاوتی را که می تواند به فرد زورگو بدهد با هم تمرین کنید.
اعتماد به نفس بدهید
اگر فرزندتان قربانی تمسخر دیگران شده و از گروه های بچه ها کنار گذاشته می شود، ممکن است در این شرایط اعتماد به نفس او جریحه دار شده باشد.
با قرار دادن کودکتان در شرایط مناسب به او کمک کنید که در محیط های دیگردوستان خوبی پیدا کند که به او اهمیت می دهند و مسخره اش نمی کنند.
با پیدا کردن دوستهای تازه او نه تنها اعتماد به نفسش را دوباره به دست می آورد بلکه متوجه می شود که اشتباه از مسخره کننده ها بوده است.
گاهی حتی ممکن است لازم باشد فرزندتان را از کلاس یا فضایی که مورد قلدری قرار گرفته خارج کنید و یا فعالیتی که باعث شده او آزار ببیند را تعطیل کنید.
همیشه کنار کودک باشید
حتی اگر کاملاً نمی توانید مشکل فرزندتان را حل کنید، به او نشان دهید که در کنار او هستید و در همه حال از او حمایت خواهید کرد. یادتان باشد فرزندتان از شما
انتظار دارد حرفهای او را بشنوید و با او همدردی کنید.
اگر از وضع پیش آمده عصبانی هستید، برای عکس العمل نشان دادن عجله نکنید و بگذارید فرزندتان تمام ماجرا را برایتان تعریف کند و آنوقت به فکر چاره باشید.
یادتان باشد ممکن است عکس العمل های هیجانی شما باعث شود فرزندتان از گفتن ادامه حقیقت خودداری کند و یا از درمیان گذاشتن مشکل با شما پشیمان شود. پس حساب شده عمل کنید.
از کودک راه حل بخواهید
برای اینکه مطمئن شوید فرزندتان در برابر مساله آمادگی دارد می توانید از او بپرسید که اگر این مشکل دوباره تکرار شد، او دفعه آینده چه خواهد کرد و به فرد قلدر چه خواهد گفت؟
پاسخ کودک را رد نکنید، بلکه به او کمک کنید تا بتواند پایان ماجرا را با آن روش پیش بینی کند و خودش متوجه شود که این راه حل مناسبی هست یا خیر.
با این کار کودک نه تنها خواهد توانست خودش مشکلش را حل کند بلکه اعتماد به نفسش هم بیشتر خواهد شد. زیرا این خودش بوده که توانسته راه حل مناسب را پیدا کند، نه شما! و این مهارتی است که تا پایان عمر با او خواهد بود.